tüm suç şu benim aklı kıt bedenimde
sakın ha biz yaptık diye
kimse üstüne alıp da sakın ola böbürlenmesin
şu gözlerim var ya şu haylaz gözlerim
nereden gördü ise o şuh endamı
görüşte de attı onu yüreğimin tam da orta yerine
onun da meğer ta dünden canına minnetmiş
sarıp sarmalayıp da sımsıkı bastırıverdi yüreğine

usumu çiviledi bir anlık göz ucuyla
saniyede de kabul eyledi düşünmedi bile
o günden beri de
hiçbir muhakememde kalmadı
gönül koşup da durdu hep o ahunun peşinde

nefis körüklendi
sevgi kabarıverdi şıp diyerek yüreğimde
içimin içi gıcıklandı heyecan içinde
tarifi mümkün olmayan hislerin dansları eşliğinde
saçlarım bakım ve taranmak isterken
dişlerim kendi kendini fırçaladı
vücudum paklığı ve kokuları
giyim ve kuşam istedi tüm bedenim ille de
iki dirhem bir çekirdek kuşandı durdu biteviye

ellerim var ya o ellerim bir tutunca ellerini
o gün bu gün hala daha da yanmakta
dudaklarım da hakeza
bedenimin haris bir zafiyetiydi bu
bir türlü de vazgeçmedi
onun sımsıcak-lığından
kokusuna mest oluşta da kaldı

alışkanlık sarmaşık gibi sardı ruhumu
meğer ne sağalmaz bir hastalıkmış bu
duygularım gurur kibir ve benliğime hep set oldu
gönlümü çelen endamının etkisiyle
istemler hasretler ve özlemlerimi doğurdu
tenim tenini ve ruhum ruhunu çok mu çok benimsedi

dayanılmaz sancılar türetmekmiş meğer ki
bir aşkı özümlemek
hele ki vuslata erişmek
cehennemden geçmekten de çok zormuş meğer ki

bedenimin şaftını şaşırttı bir anda
içim de dışım da allak bullak oldu
gönlün dönülmez istemleri ruhun dengelerini bozuyor
varsa da yoksa da hep o olmazsa olmazları oynuyor
bu telaşlı heyecanımı sen mazur gör yar
ben bende miyim?
yoksa sen mi tüm hükmünle bensin
ne olur bir söyle de ben de beni bir bileyim
çünkü hiç aklım da başımda değil
ben nerede ve nasıl bir durumdayım sen nerelerdesin…




(18.05.2017) AZAP…