Ne ateşten korktum ne de külünden;
Gönül ocağımız yanmaktan bıktı;
Ayırmadım bülbülünü, gülünden;
Adımız yine de deliye çıktı…

Kader saçlarını elimle ördüm;
Aklımı, fikrimi vururken gördüm;
Ne bahtiyar oldum ne sefa sürdüm;
Adımız yine de deliye çıktı…

Hasret yatağında uykusuz yattım;
Düşüme her gece sabırlar kattım;
Ölüm elçisine nağme uzattım;
Adımız yine de deliye çıktı…

Hançer oldum dermanlara sokuldum;
Sevda mahpusunda ipe çekildim;
Çöllerde boğuldum su da yakıldım;
Adımız yine de deliye çıktı…

Sustu artık boş yuvanın yapısı;
Kilitlendi yüreğimin kapısı;
Azrail’de emanetin tapusu;
Adımız yine de deliye çıktı…

Yavan ekmek kuru soğan aşım yar;
İflah olmaz bu belalı başım yar;
Söz dinlemez takvimlerde kışım yar;
Adımız yine de deliye çıktı…

Güler oldum olur olmaz halime;
Çeksem bile çile dolmaz halime;
Dünya yansa akıl almaz halime;
Adımız yine de deliye çıktı…

Ali ALTINLI – 17.0.2017
Saat: 15:26