yüksek voltajlı elektriği vardı tellerin
ve serçelerin minicik, kauçuk pabuçları
bundandı belki de kocaman cüretleri
adımlarken, gerilim hattı üzerinde...

çiğ bir yemek sonrasında
okunuyor yüzümden mutsuzluğum
ve hazımsızlığım...
gökyüzüne bakınıyorum
tutarak, avuç içi göbeğimi
serçelerin telaşını izliyorum...


yine nefti gözlerimin bebekleri
yine ayrılık kokuyor nefesim
yine zulüm yağıyor üzerime
gök’yüzünden, yağmur yerine!


odacıklarını sayıyorum yüreğimin
kim, nerede kalıyor? bilmeliyim!
garip bir yoksulluk benimkisi,
ciğerlerim üşüyor,
titriyor dilimin ucundaki, meşk teranesi...

yüksek voltajlı elektriği vardır tellerin
ve işe yaramaz bazen serçelerin kauçuk babetleri
çarpılırsın!
pis çarpılırsın!
ömürle, kömür arasında
tek bir harf
ve tek bir adım!

11:30/16.05.2017

Sevtap Kaya Nurgönül