Uhud’dan bahsetmeye sözler kifayet etmez
O, öyle bir yerdir ki; anlatmak ile bitmez!
Ağaçlar kalem olsa denizler de mürekkep
Uhud’u tamamıyla, yazmaya vakit yetmez!

Bağrında şehitler var; islam için can veren
Hepsi de sahabeydi; Rasûlullah’ı gören
Uhud’a bir kez giden, aşık olur oraya
Yüreğinde kor duyar; onun sırrına eren!

Uhud harp meydanında yaşanmış birçok anı
Gidip de görmek lazım; git de ceddini tanı
Toprağında şifa var; bereket fışkırıyor
Cennette sümbül verdi, orda şehit yatanı!

Birgün Resûlü Ekrem; Uhud dağında iken
Dağ yerinden sarsılmış; O’nun pür haşmetinden
Demiş: "Usbut! Ya Uhud!" Üstünde bir Nebi var;
Sıddık ve iki şehit; anladılar halinden!

Uhud’a gidilmeden Medine’den geçilmez
Öyle bir sırrı var ki, çoğu kimseler bilmez
Rasulullah buyurmuş: bu dağ mübarek dağdır
Uhud’a bakanların, gözünden nur eksilmez!

Okçular Tepesine çıkıp ona bakmalı
Tarihini yad edip yürekleri yakmalı
Yaşanmış her hadise, hayallere düşerek
Mü’minin yüreğinde, şimşek gibi çakmalı!

"Biz Uhud’u severiz; Uhud da bizi sever"
Bir Hadis-i Şerifte, Rasûlullah öyle der!
O’nun verdiği kıymet, bizim için kıyastır
Ya Rabbi onu bize, cennetinde de göster!

Uhud bağrımda yara, gözlerimdeyse nurdur
Ya Rabbi; gönlümüzü, sarsılmaz iman doldur!
Uhud şehitlerinin gösterdiği şudur ki:
İnsanlık için İslam, en doğru ve hak yoldur!

Uhud; cennetten köşe, ebedi bir manzara
Her hali ile güzel; hoş görünür nazara
Keşke yüzyıllar önce, orada bulunsaydım
Şehit olabilseydim, gömülseydim mezara!

Medine’yi kucaklar, anne şefkati ile
Nice mucize saklı, tarihler gelse dile
Uhud dağını kimse hakkıyla anlatamaz,
Değil böyle bir şiir, destanlar yazsa bile!

Mustafa GÜL (Hamdi)
(14.05.2017)