10
Yorum
22
Beğeni
5,0
Puan
2146
Okunma
Doktorlarımız öyle çok yoruluyorlar ki, hallerine bakıp bakıp, üzülüyorum. Günde onlarca hastaya bakıyorlar. Dertlerini dinleyip, hastalıklarının türlerine ve derecelerine göre ilaçlar yazıyorlar. Geceleri gündüzlerine karışıyor, ameliyatlara giriyorlar. Onlar da etten, kemikten yaratılmışlar sonuçta.Onlar da ağlarlar, üzülürler.Onlar da doğal olarak can ve ruh taşıyorlar. Mizahi duygular içinde aslında onların içinde bulundukları ortamlardan hareketle bu şiirimi yazdım.
Bu vesileyle tüm sağlık camiasına, doktorundan, hemşiresine, hastabakıcısından, temizlik görevlisine kadar hepsine işlerinde kolaylıklar diliyorum.
Bu şiirimi mizahi bir bakış açısıyla yazdığımdan, kusurum olduysa affola..
’Bana bak doktor!
Az ve öz konuşacağım,
Durum vahim!’ dedim,
Kırmadı hatırımı, sağ olsun, baktı...
’ Alkolden, sigaradan uzak dur!
Dağlara filan çık,
Gez, toz, keyfine bak,
Zaman ayır kendine, zaman...
Şiir yazmasını bilmiyorsan, en azından oku...
Dört duvar arasına hapsetmişsin kendini,
Gelene reçete, gidene peçete,
Sana da yazık...
Haaa, unutmadan,
Şu suratsız hemşireyi de bir zahmet değiştir,
Bu bir defa gülmeyi unutmuş yahu,
Yok mu neşeli biri?
Gözün açılmazsa, gönlün açılsın,
Biter mi bu işkence?
Uğrarım zaman zaman,
Hadi bana eyvallah,
Sana da kolay gele’ dedim,
Çıktım dışarı...
Vecdi Murat SOYDAN
(Yaşanmamış Aşkların Şairi)
13/10/2016, Isparta
5.0
100% (18)
Cevap Yaz