Masmavi denizlere özlemim,
Dalgaların sesini duyar gibiyim,
Setlere vurdukça bir ıslık çalar,
Ahenkli git-gel yapar, yosunlu sular...

Kumlarda yalın ayak yürümek geldi,
Sıcaklığı hissederek ve zıplaya zıplaya yürümek.
Bir kova, bir kürek alıp,
Çocuklar gibi kale-kule yapmak, çöpten askerler dikmek kapıya...

Sonra koşmak, kıyı boyunca,
Dinlenen insanların üzerinden tek, tek hoplamak,
kızan olmaz, hani çocuksun ya!...

Otomobil iç lastiği unutmuş birisi, belki kayık kiralamış, ondan.
Baktım hasar yok,
Şişir gitsin,
Sonra tak beline,
Debelen suyun içinde,
Yüzme bilmeyen ne yapar zaten...

Gözlerin takılır uzaktaki büyük yük gemlerine,
Mola vermişler deniz ortasında,
Sahile kıyıya motorları ile alış verişe gelen birkaç turist.
Plajdan sadece uzak görüntüleri fark ediliyor,
Zaten dilini çözemez birde yaklaşamazsın.
Sadece izlersin...

İşte sana ben böyleyim,
Bir türlü dilini çözemiyor,
Ve sana yaklaşamıyorum.
Sadece uzaktaki suretin varlığı...

Neyse,
Varlığın la!
İçimdeki tükenmez karanlığım da,
Işığım olursun...

Sonra;
Gölgelerin düşer,
Kovalar ümitlerim…

Veysel Kimene
Sevda Şairi
(Kemal Yenice)

© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.