çatlamış duvarlar, aralarında hamam böcekleri geziyor
bakım onarım yok, kendi halinde tükeniyor odan
bilgisizliğin ayıbın değil, bilgiye sırt dönüşün kötü
bilsen ağrı çoğalır tabi ki
bilmesen dövünürsün vakit geçti..

cehalet hırkası bir başka, nerde bizde o talih
yaşamın yoksuluyuz, gönüllerin şahı
yolların vurgunuyuz, gülümseyişin açlığı
biz birlikten çıkmışız, dağıtmışız ortalığı
unutuşumuz bundan son çarpışımızda...

sen nerdesin, ben de bende değilim
can bedende olur elbet,
ruh o görünmez ışık olmasa canlanır mıydın
ana rahminden...doğdun, bilki isteyerek üstüne doğdu güneşe
gece anaydı sabaha çıktığında doğardın
sen fidandın her ışıkta bir ipçik attın...

hayali yaşamımızda dara düştük
sıkıştık içimizde
eller tutulur bir şey yoktu gördüğümüzde
işimiz sevgilimiz gibiydi
sabahın alacasında koşarak gittik
ama aynı telaşla yuvaya oldu dönüşlerimiz...

aklımızı övdük, hisleri yuttuk midemize oturdu doygunluğumuz
kafamız kırık bir vazo gibiydi yapıştıra yapıştıra bir hal olduk...

hal içinde yanmayı bilmedik
gül içinde sevmeyi
deryaya her dalışımızda damağımız zenginleşti
yalnız saf olmayınca
tenimiz ateşle pişti...

yüzmeyi bilemedik yalan oluşumuzla
derdi su gibi içemedik boğamızı tıkadığında
ayrılıkları büyüttük
sevgiye uzaktan baktık perde arkasında
bir sancı dolanıp durdu
gururun kölesi olduk
susta kaldık her kaybımızda...

İlknur Köknar (Sokak Kaçkını)