0
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
2093
Okunma
Kağıt kesiği gibiydik birbirimizin;
Anlayamadan, bilemeden acının nerede olduğunu
Göremeden birbirimizi nereden kırdığımızı
Yanıyordu can evet; ama görünen kesik küçücüktü
Acıyor demeye utanırdı insan.
İlk acıdı, sonra sızısı olduk birbirimizin
Ne zaman ansak; kalbimizi sızlatacaktı isimlerimiz
Baksan izi geçmiş oysa; lâkin
Ömür boyu duracak gibiydi hissettiğimiz..
Durmadı, geçti o da; bu kez anısı kaldı.
Her kağıt gördüğümüzde, kesilen kalbimiz aklımızdaydı
Bir daha hiç bir beyaz sayfaya dokunmak istemedik.
Zaman aktı, anılar da yok oldu yavaş yavaş
Geriye kesikten eser kalmadı, artık özgürdük
Bu kez ise bizden geriye sevecek bir ruh kalmadı..
5.0
100% (1)
