Bir vicdan azabı aldıysan
Bekçisiz sahilden
Artık çook uzaklardasın
Senden benden denizden


Mahşere yürüyorum çokça güvendiğim içimden
Dolu dizgin hafakanlar geçer sonsuza beynimden
Sinemde dalga dalga yayılır his
Ağzımda dişlerim bir beyin büyümesi hissiz
Başlangıca yine geldik dört nala
Çıkacak bu yollar gaipteki tanrıya
Prangaları mı paralayacak mıyım
Ahh senin kirpi dikeni bakışların
İnsansız kalan sahiller cansız yatıyor
Yakalanmış adilik sıtmasına insanlık titriyor


Bir şeyler kopuyor parçalanıyor kökünden
Ne bilsin zavallılar gelen bu ellerinden
Selviler sonbaharda uğulduyor toplansınlar diye insanlar kendiliğinden



Acı burkuntu saçları beyazlatan yol biteviye
Bir kalp düşmüş asfalta söyleniyorum kendi kendime
Bu kalp kimin yoksa ilan vereceğim
Hissettiği zaman kalbinin olmadığını kardeşim
Ben hep olduğum yerdeyim
Ben hep olduğum yerdeyim


Kalbin odamda masamda billur kasede
Gözüm gibi koruyorum kardeşim
Çünkü ben öğrenmeyi alışarak unuttum
Çünkü ben öğrenmeyi alışarak unuttum