ZAMANIN ÖTESİNDEN
dökülüp geliyorum zamanın ötesinden,
dökemediklerim acıtıyor.
ona da zaman alıştırıyor,
gözüme soka soka!...
ne çok dökmek istediklerim var,
suskun çığlıklar içinde.
oysa susmak; susmak sineye çeke çeke!
ağırlığı göğsümde satamadığım,
beş para etmez biriktirmişliğim,
tenimin şehrinde, her parselinde
ayak izleri!
akılımı bir kenara koyup;
gidebilme olasılığı,
ne çok alıkoyuyor beni!
dünyaya sığmaz bir küçük başım,
bir cümle kalabalık içinde yalnızlığım,
ayaklar altında yere düşürdüğüm gülüşüm,
bir ömürden artakalan!...
hayalimin uçsuz diyarında,
bir kadın oturur yüreğimin gizlisinde,
su verir firari buluşmalara.
ele avuca sığmaz halleri,
yağmurun melodisinde,
yalın ayak raks eder kadın,
içimin görünmezliğinde!...
nemli haziran akşamların da,
avcumu öpen kadehin serinliği,
her yudum biraz daha çoğaltır acıyı,
bir kıvılcımda tutuşur nefesim!...
faydası da yok ağızdolusu ana avrat küfür etmenin,
bu kaçıncı kırılışı yüreğimin!...
gürsel kaya
02.04.2017/mersin
gürsel kaya