Mevlevi yolun aşk’ı Şems’i,
Kıblesini dönüp insana yaradana durur secdeye.
İlahi bir aşk ile yürekte arındırır ruhunu derinden.
Ne bir nifaktır zikrinde yolunu şaşan,
Ne zulme delalet tellalığıdır baş eğdiren.
Fersah fersah yürür şaşmaz,
Kadim bir yolda derviş sabrı ile,
Özden canı candan kucaklamaya,
Benliğiyle yanıp közlenmeye,
Biz diye arşa ermeye.

Mevlevi yolun aşk’ı Şems’i,
Kurduna kuşuna anlam katan.
Yoktan varı kucaklayan yerle göğün en güzel betimi.
Tasvirde kusur bulunmayan,
Sahipsiz çöllerin,vahaların görünmeyen bilineni.
Görkemli dağların,ovaların ölçüsüz yüceliği.
Sınırsız okyanusların,denizlerin dipsiz derinliği.
Zifir karanlıkların,yıldızların sebebi döngüsü.
Gün aydınlıkların,mavinin şafk’ı vereni.
Yedi kat semanın belinde gökkuşağı.
Sende buldum ibadetin en yücesini,
Sen de sevdim yaradanın yaradılanını.

Mana ilmek ilmek dokurken aşkı,
Nakışlı bir oya misali.
Sözcükten dizelere mısralar dizilirken,
Her gün doğumunda vara meyletmek olur mu.
Gönül mabedinde,
ışıl ışıl parlıyorken bilinmezlikler,
Sevdaya vakur gözlerde vuku bulduğu,
Aşkın şarabıyla sarhoşken maşukun yolunda,
Hidayete varmaya meylim.

İlahi bir aşka dokunur gibi adım adım,
Mananın deryasında yüzer gibi soluksuz.
Ve ey aşk!
Yollarına vurulup dergahına sığındım.
Kezlerce nur ellerini yüzüme sürüp,
Takatsiz devrik cümlelerimle,
Seni nakış nakış dizelere yazmaya geldim.

Vur solumdan,
"İman tahtası" altında,
Atımları durmuş yüreğimden öp,
Öp ki;
Mevlevi yolda aşk’a Şems olayım...Z.Z.İ.


02.05.2017.02.45.Batman

Zerin Zelal Inal