Erkenden uyandı acı gözleri aglamaklıydı
Belki çaresiz umutları vardı özlemenin
Gidenlerin yoklukları kor ateşti
giyinip sokaga çıktı kimseler yoktu sokakta
Akdeniz uykada gibiydi heybetliydi
gel diyordu ıslan sularımda seviş benle.
dükkanlar açılmamıştı daha
bir kadın durakta bekliyordu
kimin nesiydi niçin sokaktaydı nereye gidiyordu
varmıydı umutları sıcak mıydı sevinçleri gecesinde
çogunluk evlerindeydi bu vakit
Bir askerler ve polisler uyanık birde hastaneler
parklarda evsizlerde vardı tabi
kabirleri şehirlerin sessiz ve utangaç
nerlisin dedi yalnızlık
ıraklardan mısın köylümüsün
tanrıyla aran nasıl ‘namaz kılarmısın ‘
yoksa aralardamısın
‘ solcumusun ,sagcımısın,
korkagım dedi yaşama karşı
boyalı kadınlara karşı
yalan dolan hayata karşı
onun için erkenden uyandı sokaga attı kendini
daha canhıraç gürültüleri yoktu şehrin
dükkanlar açılmamıştı daha