-Sevmek Sevilmek-
...
Sevdiğinde kalır
düşün baharın.
Sevdiğinde dağılır
kara boranlar kışlar.
Sevdiğinde can cana
kala kalırsın dünlere inat.
Sevdiğinde de bilirsin
sevildiğini yardan yana.
Sevdiğinde kopar zincirler
hoyratların pusularına nisbet.
Sevdiğinde gerçekleşir
kavuşmaların mutluluğu.
Sevdiğinde herşey gerçeğini çeker
yalan sevgilerin pişmanlığında.
Sevdiğinde anlarsın
karşılığını bulup ruğunla yüzleştiğini.
Sevdiğinde iyi gelir
bayat ekmeği kızartıp bölüşmek.
Sevdiğinde kapın her çalındığında
onun gelmesini dilersin çocuk sevincinde.
Sevdiğinde yollarına gülleri
heba etmek istersin kıyamasanda.
Sevdiğinde düşünmezsin
ne dünyalığını ne de ahretliğini.
Sevdiğinde diline pelesenk olur
sevdiğinin adı muradın olsun istersin.
Sevdiğinde Sevil’de mısralarına
döker ’’Seni seviyorum biliyorsun değilmi’’
deyişlerini.

Sevdiğinde sevilirsin/
sevildiğinde seversin/
hepsi bu işte.

Sevil Özdemir