Çok yorgunum be gönül,çok kırgın
Belki de çok bıkkın
Ne seni teselli edecek,söz kaldı kalbimde
Ne de yaş kaldı gözümde
Ne senden vazgeçebilirim
Ne de yüreğimdeki sevgimden
Bazen roller verdim kalbime
İçimdeydin hüzündün,kederdin
Bu acının sebebi sen,adı ben di
Anlatamadığım ne çok şey yaşamışım sende
Aşkın hüzünlü şarkılarını yazdık seninle
Gecenin kuytu karanlığına
Sığınak yaparken gözyaşlarımla
İsraf etmişim sevgimi yok yere
Katmer katmer biriktirmiştim acıyı
Mahkum etmişim içimdeki aşkı
Kalp kırıla kırıla yaşamayı öğrenirmiş,meğer
Hayatın seyir defterinde ilerlerken
Ağıt yakarmış acıyı ayrıştırırken
İçdünyasında sorgularken
Günahlarını ve sevaplarını tartarken
Bir gece düşermiş gönlüne kimsesiszliğin yalnızlığı
Kalem yazmazmış, tek bir söz yetermiş
Bu sevgiyi bitirmeye
Gönül,mum gibi erirmiş için için
İnsan ölümle kaybetmezmiş sevdiklerini
Böyle de kaybedermiş,dönüşü olmayan yolla
İçinde ölürmüş herşey
Gönülü kaybedermiş böyle de işte
Dokunamasam da sana
Dertleştim seninle....

çerkez kızı