Bu şehre;
Kalbimle dokunmuştum, ayrılırken
Sanki
Ölümün sessiz çığlığı çökmüştü
Gecenin alaca karanlığına
Kalbim bu şehri severken
Acı çekiyordu,
Artık, bu şehir ağlayan gözyaşıma dokunuyor, şimdi
Kader, çıkmazından kurtulurken
Başımda esen hüzündü,
Mazide kalanları geride bırakıyorum
Maviliklere kucak açarken yüreğim,
Nefesimi kesen kırgınlıklarım
Tarifi mümkün olmayan haller içersinde,
Geri dönüşü olmayan yola girerken
Acımasız hayatın vazgeçiş öyküsü
Aşkım, sevgim ve içimde ki, her şeyden vazgeçişlerim
Kalbimin tek sahibine, veda edişti
Amber çiçeklerinin kokusuyla birlikte
Kalbime son dokunuştu gözyaşımla, vedam
Yenik yüreğim huzur bulamamıştı
Umut kalmamıştı, buralarda
Ben, benden bulmuştum kaçışı
Gözbebeklerimde saklayarak
Kederler içinde gidiyorum
Yaralı kalbimle, ayrılırken
Aklımdan, neler neler geçiyor
Bir bilsen, şehrim
Gönlümün kapılarını kilitleyip, gidiyorum sonsuzluğa
Umutsuzluğu yudum yudum içiyorum
Çaresizdi vedam
Dertlerimin çaresi yokmuş, meğer
Ayrılışlar, vedalar yaşanırmış
Kavuşmalar olmazmış
Masallardaki gibi
Aşka, sevgiye dair......

Çerkez kızı


Değerli Ablamın yorumuyla şiir muhteşem oldu.can buldu .sağolun.değerli yorumlarınız ve beğenileriniz için teşekkür ediyorum.ablama da, siz değerli hocalarıma da.