İbrahim Nemrud’un nar-ı gâhından,
Firak etti, düştü gurbet ellere.
Rabbini anmayan bu beldelerde,
Kalmak artık, karartmıştı gönlünü
Kervanını tamam etti yollara
İnananlar, hazırlandı çöllere
Gözlerinden yaşlar aktı bir zaman
Günler geçti, dere tepe geçtiler.
Yorgundular, bir vahayı seçtiler.
Kervanına istirahat biçtiler.
Uzaklarda taş binalar gördüler.
Birkaç erle, oraları gezdiler.
Pencereden birer birer baktılar.
Gördükleri manzaraya şaştılar.
Birtakım erkekler, tek tek çökmüşler,
Önlerine, çalgı çengi dikmişler.
Onüçünde, çırılçıplak bir sabi
Hemde erkek, onlar için oynuyor.
Bir başka ev, hemde aynı manzara
Tüm kadınlar, halvet ile pek şarhoş,
Lût göz attı olanlara hüzünle
Ya amcam ibrahim, nedir bu böyle.?
Gözlerim mi yanıltıyor bizleri,
Ya lût, gördüklerin hep gerçek
Yüce Rabbim sana görev verecek.
SODOM ile GOMORE’yi yola çek,
Al yanına yiğitlerden bir kaçın,
Doğru yola erişsinler hak için.
Kaldı orda yiğitlerle bir zaman
Yaptıkları fiilleri ne kötü,
Yıllar geçti, anlamadı hiç kimse
Güneş batar, halvetlere kalırlar,
Gün doğmadan, apar topar kaçarlar
Güneş doğar, tüm günahlar yok olur
Atalardan, böyle kalmış onlara
Zaman geldi, lût evlendi biriyle
Hanımı da onlardan dı bi-tamam
İki kızı oldu lût’un gül gibi
Doğru yolu, yalnız onlar anladı
Hiç kimseler hak yoluna girmedi,
İki melek revan oldu yollara,
Helâk etmek, muradıdır Rabbimin.
İki yolcu, misafirdir lût için,
Tüm erkekler baskın etti haneye
Lût kapıdan seslenmişti onlara
Misâfir’dir, benim için yapmayın,
Kızlarımı, alın size vereyim.
Utanırım, kavmim nolur yapmayın
Biz o iki genci isteriz, bize lazımdır,
Seni doğru bilirdik,bu gençler niye,
Yoksa zorla almasını biliriz.
Melekler sonunda Rabbin emrini,
Lût’a bildirdiler; helâk olacak,
SODOM ile GOMORE’nin tamamı,
İnananlar, bir an önce yol alın.
Yalnız lût’un hanımı da onlardan,
O da helâk olanlardan olacak.

LÛT KAVMİNİN SONU İBRET OLACAK