1
Yorum
8
Beğeni
5,0
Puan
1024
Okunma
İNTİHAR ÇOĞALTIYORUM
giderken dudağıma bıraktığın
aşka ahraz hoyratlardan çaldığın
beliz bir gülüştü sevgili
bahar temizliği yaparken yüreğimde
bir köşede saklı
tüm anılar gibi
küf bağlamış haldeydi
belki de miadı doldu
gözlerimden yanaklarıma
sızan iyot kokulu yaşları silerken
dudak kıvrımında beliren son iz de kayboldu
hüzne gark
hicrana gebe bir diyarda
şimdi öylesine acı
öylesine keskin bir hasretle
bilinmedik bir lehçede anıyorum adını
sol yanım yangın yeri
prangaya vurulmuşcasına
dilimde zehir zemberek sus
ecel yokluyor sensiz soluduğum her nefesi
işkenceye maruz kalmışcasına
sensizliğe ayaz yemiş ruhumu
kırağı çalıyor bedenimden
katlanamıyorum sensizlik cenderesine
ömrümü tüketircesine
koynumda intiharlar çoğaltıyorum
Efkan ÖTGÜN
5.0
100% (8)
Cevap Yaz