Öpülmemiş ruhlarla dertleşirken ruhum
Vurur içimdeki kanun/a metal mızrap/lar
En acı hüzzam taksimi geçer
Ağlar acılarımın öptüğü ruhum

Çözülür tel,tel ayrışır hüzünler içimde
Her teli ayrı bir ağıt yakar

Benim hayatla kavl/im olmadı hiç
Takdiri ilahi böyle yazmış/ki yazgımı
Boynum eğik çekerim

Kaç tren geçtiyse bu hayat garından
Ben yolcusu olamadım
Bunca yağmur taşırırken
Irmakları dereleri
Ben avucumu dolduramadım

İçimdeki sızılarımı
Hiç bir kaleme yazdıramadım
Yazdırmaya çalıştım sayfalara sığamadım

Felek pazarlıktaydı hep benimle
Bir kez olsun onu kandıramadım

Şimdi öpülmemiş ruhlar
Sarmaya çalışırken yaralarımı
Sızıyor acılarım
Derindeki girizgahtan dışarı
Hep kanamalı hep yaralı
Yüklü durur yüreğimde
Bu hayatın vurmaları

Allah kimseye Evlat acısı vermesin
Allah kimseyi evlatlarıyla sınamasın AMİN
Sabahat Çelik