Sabır; sözü yutmaktır der eskiler
Küçük dilinin altındadır dikenler
İçimizden dökülen ırmaklara uyup
Öfke çağlamasın diye o direnmeler

Sabır;
Teslimiyet değil
Bir mücadele biçimidir dediler...



Aşk; yüreğini büyütmek derdi dedem
Vasiyettir, canı gönülden tutuyorum
Ak bir kısrak doludizgin göğsümde
Ele güne karşı acılarımı uyutuyorum


"Saçlarımı okşatasım var", ben askerken ölen nineme



Ölüm sınanmaz demişti babam evvelden
Ya
Hayatla kumar oynanmıyor...


Ayrılığa giden yollar düze çıkmıyor
Ağıtlar saz dinlemiyor
Küçükken anlamıyor
İnsan...



Zor bela sokulurdum yatağıma
Gece vardiyasından gelmeden babam
Annemin sesinden evvel öperdi alnımdan
Ben uyurdum numaradan
Şimdi uykular talan
Usta bu dünya yalan


Gözlerimin kahve yorgunluğu, blöf yemiyor



Bu acılar olası değil
Ne varsa sahipsiz, yetim kalana
Salkım söğüt gibi eğil
Kaçak var bi yerlerde, söz tükeniyor
Nefesim daralıyor
Yüreğim kanıyor
Ki en çok da ondan canım yanıyor
Annem...