Çoban kızı, bak hele dalıp gittim derine;
Muzdaribin döşüne, yaslandım hasta gibi.
Gonca güller kırıldı diken kondu yerine;
Çiçekler dökülünce, yapraklar yasta gibi.

Her anımı anlatsam sana intizâr olur.
Yıllar nasıl da geçti, kuzuların sesiyle,
Tüm dağların eteği kupkuru mezar olur;
Kaç kaval dile gelir bir çoban nefesiyle.

Hırçınca esen rüzgâr, okşuyor derimizi
Nasılda şaha kalktı sümbülleri Toros’un
Baharın yağmurları yıkasın kirimizi.
Dağlar, ovalar bizim denizler Barbaros’un.

Gözlerim dumanlandı yâr aklıma gelince
Sıra sıra, dizilmiş Torosların dağları
Eteklerden laleler kokusunu salınca
Efkar basar, gam basar mor sümbüllü bağları.

Bir resmini koyacak çerçevemiz yok artık;
Karanlık odalarda penceresiz kalmışım
Sevdiğimiz Leyla’yı yâd ellere bıraktık
Uykumun ortasında bir rüyâya dalmışım.

Biz geldik gidiyoruz gelenler tazeleri
Külçe külçe, kederi taşımak size kaldı;
Gel Hoca Efendi, gel kaldır cenazeleri;
Gülizar bahçelerde yaşamak bize kaldı.

HARUN YILDIRIM

Saçlarına taç yaptım gökyüzün’den yıldızı;
Bize bir dilek, tuttum gönlümün çoban kızı.