Bir an...
Umut et
Kanatlanıp uçmayı
Ruhunun kanatları olan
Aklınla yol almayı
En azından kendini aramayı
Ruhunun sezgisinde vuslata ulaşmayı
Gözlerine ibret sunan, dimağına
inşirah zerk eden umutları
Çık artık, terk et
Alışılagelmiş çıkmaz yolları
Sen çare adına umut olmadıkça
Bilgi ve muhakemeyi aramadıkça
Nasıl kendini bulacaksın
Ve hak ve hakikati yaşamak
Ve dahi savunmak için adanacaksın

Ben...
Sizi utandırmıştım
Her zaman
sorun çıkartan insandım
Olmayacak yerlerde taşkınlık,
kıskançlık yapardım
Ne zaman
bir araya gelecek olsak
her an huzuru bozardım
Artık sizler
benim olduğum yerlere
gelmez oluştunuz,
bunu acıyla anladım
Neden böyle anlaşılmaz
ve kabul edilmez tavır
ve tutumları bırakamazdım
Her zaman yaşadığım
bir iç huzursuzluğum vardı,
söyleyemediğim sırlar mevcuttu,
fakat bunu hiç anlatamadım

Mustafa Cilasun