AŞK MIZRAĞIN DİKTE GEL

Uzun zamandır yoksun bilsen nasıl özledim
Ummadığım bir anda, sürpriz yapıp çık da gel
Geçen mevsimler boyu, yollarını gözledim
Prangaysa engelin, kır zinciri çek de gel

Özlemlerle kavrulup, kahır ile dolsan da
Kafeste ki kuş gibi, çaresizce kalsan da
Esir düşüp, zindanda, hani bağlı olsan da
Aşka bağ mı dayanır, temelinden sök de gel

Yokluğun büyük yara, geceler çekilmiyor
Uyku terk etti gözü, şafaklar sökülmüyor
Kurumuş bahçelere, sevgiler ekilmiyor
Şu hasretin böğrüne, aşk mızrağın dik de gel

Dayanırım bilirsin, bu aşk bağrımı delse
N’olursun biraz acı, yaşım gözümde selse
Eğer senin gelmene, o büyük kent engelse
Sen de Neron olup da, şu Roma’yı yak da gel

Yine mevsim son bahar, yapraklar sararıyor
Bitsin artık bu özlem, bak kalbim uyarıyor
Her gün yola bakmaktan, gözlerim kararıyor
Engel olan kim varsa, kafasına sık da gel

Bilmiyorsun bir tanem, sen bende ki bu hali
Böylesi güzel aşkın, hiç olmaz mı visali
Kıvrım kıvrım kıvrılan, koca bir NİL misali
Artık sen de hırçınlaş, bentlerini yık da gel

Hep seni düşlüyorum, oturduğum terasta
Yokluğun artık yetti, hasta oldum ben hasta
Lüzumsuz da diyor ki, her an kulağım seste
Gittiğin o yerlere, son bir defa bak da gel

Sadık DAĞDEVİREN
Aşık LÜZUMSUZ