(YEDİNCİ REPLİK)

....

ne çok didikleriz şu zamanı
dört iklime böleriz ömrümüzü
dört işlem gibi
o kadar çoğaldı ki acılarımız
dört iklimle çözmeye çalışırız suçlarımızı
gökkuşağını toplar
sağlamasını yaparız
dökülen yaprakları çıkararak
salkım salkım özlemlerimizi çarpar
sonra bir çığa böleriz
dört iklim yetmiyor
acılarımızı sağaltmaya yetmiyor işte!
birinci iklimde;
yeşile bakarız coşkuyla
birden bir sele kaptırırız bakışlarımızı
ikinci iklimde;
esmer bir tebessüm koparırız
bir asma dalından
bir ağustos sağnağı çöker üzerimize
ne güzeldir sarı üçüncü iklimde
ama sonra
biz de sararırız yavaş yavaş
dördüncü iklim ise beyaz
çekici zarif bir beyaz
uyumaya çeker bizi
sim-siyah bir uykuya dalarız
yetmiyor işte dört iklim
bir başka iklimi dolduracak kadar
çoğaldı günahlarımız
yeni bir iklim yaratalım
adı ’’beşinci mevsim’’ olan
acılarımızın hepsini serpiştirelim
toprağa
korkmayalım
acılarımız gerçekse
yediveren gülücükler bitecek doğada
çekinmeğelim
uçurumları yalnız bırakmayalım
düşelim uçurumlardan
düşelim düşelim düşelim
sözümüze düşeriz belki
sonra
uçurum diplerinden kanatlanalım
uçalım
simurgla karşılaşırız belki
uçmak güzeldir uçalım
göç unutur da bizi
bir selvi dalına konarız belki
uçalım uçalım uçalım
....