6
Yorum
9
Beğeni
0,0
Puan
1575
Okunma
Farzet ki Samsun’da küçük bir taşım
İzmir’e ekmeyen namerttir ulan!
Evet! Diyorum bak; al sana başım
Kürsümü çekmeyen namerttir ulan!
Adın “Hüsnü” lakin kirin arınmaz
“Bozkurt ”un altında çakal barınmaz
Yüreği olanlar asla erinmez
Kalbimi sökmeyen namerttir ulan!
Her yerin ter dökse azimle, kinle
Boğulmaz bu millet senin neminle
Beni kovalasan kaçmam yeminle
Üstüme çökmeyen namerttir ulan!
Vay çakal! Biz koyun, sen mi zekisin?
Halka üstten bakan malın tekisin
Haşa! Mal da değil, malın ekisin
Dilimi bükmeyen namerttir ulan!
Deme ne yeri var, ne kesim belli
Kimliğim, eşkâlim ve resim belli
Urfa’dan sor beni adresim belli
Gölümde yakmayan namerttir ulan!
Ey Nemrudun sülbü, seven zar etmez
Sevdanın narında yanan ar etmez
İbrahim’iyiz biz ateş kâr etmez
Dirilip çıkmayan namerttir ulan!
Evet, ulan evet! İstersen kudur
Yiğitlik alkışla, sizinki budur!
Erkeksen sözünün arkasında dur
Denize dökmeyen namerttir ulan!