nefsimin kör çıkını hep sürüklüyor beynimi
ben bile çözemem ki bu şaşkın seyrini
bir zalimin emelinde sürüklenirken
koşuşum işte öyle bir şeydi umuda hedeflenirken
hicap duygularım aşınıp da düştü parça parça göz ucumdan
ruhumu hüsranın girdabı zoraki çevirirken

meğer kısacık bir ömrü nede çok büyütmüşüm
daha ambalajı bile açılmamış hayallerle
oysa ati bize hep bir beden büyük geldiğini hep biliriz
kol kolayız bu uygunsuzluğun ipini ele geçiren iblisle
olur ya belki koparsınız bari hasarsız olsun yaşam
baş üstü düşmekten iyidir bir puslu akşam

tüm duygularım üryan vaziyette
ve isteklerim kaldı darağacının hükümsüz sicimin de
yaşamım hiç vefa tatmayan bir geç kalınmışlık
göze sindikçe şaşkınlık içimizde kalan bir tek yalnızlık

sanki de bir benim
kanayan kalbimi duygularımda uyutan
bir tek sensin
tutkularımı geçici bir çıkara kurban adayan

şunu kafana iyice sok ki
sensizliğin aydınlık ediyor odamı
varlığın ise her an çıldırtıyor adamı

elbet ki
sevgimin muhkem ipini vebalinin boynunda bıraktım
sende yaşa bensiz de hüsranı tanı diye sardım
yaşamadan özlemler hissedilemez ki

bu ahvalle tutarken kalbimi hiç ağırlık yoktu
kapısı sımsıkı kapalı aşka toktu
işte ben böyle
kimsesiz bir vaziyette ortada duruyorum
ben haksız mıyım vefasız gelip de sen söyle

boynu büküklüğün kardeşi
ihanetin pençesinde bir kul oldum
hiç sönmez ki içimde ki kinimin ateşi
illa ki
nankörlüğün resmi göz önüne şart mıydı?
papatya falı gibi geçişte bitirdin miadı

beni yalan dolanlarına bulayarak
uyuttun bir kötü rüyanın kabusunda
her an sinsi idin
bak da gör işte aklıma her gelişte içimi çürütün

çok zorda olsa bitti
içimin içinde barınan onca kasırgan

hiç beklenmedik bir anda
nefretimi kustum o günahkar yüzüne
küllendikçe sevgim sen yoğura dur pişmanlıklarını
her an insanlığım çökecek o gözüne ve dizine

hakkın hakimiyetinde
yaşamım sürdükçe sorun yok
aşka şirk koştukça çürüyeceksin sen kendi içinde

sen bende o denli değerliydin ki can fedaya hazırdı
bense insanlığımla mahkum oldum o hilebaz rezilliğine

ne var ne oldu olacak derken
geçişte koyup da beni ortada gitti zaman
bir tek an bile
hiç huzur ve mutluluğu ben bulamadım ki
bigünah biçimde
düştüm iblisliğin’in oyunlarına ne yolum kaldı nede izim…



(04.04.2017) AZAP…