Hayat denen bu yolda giderken yorulursun,
Sýrtýný dayayacak taþ bulamazsýn oðul.
En çok sevdiklerine küsersin, darýlýrsýn,
Baðrýna yaslayacak eþ bulamazsýn oðul.

Ateþ dediðin yanar kibrit ile çýrayla,
Ne varsa kaderinde gelir bir bir sýrayla,
Satsam desen satýlmaz alýnmaz ki parayla,
Kara gözün üstüne kaþ bulamazsýn oðul.

Sevdim dersin, þýmarýr bülbül gibi öterler,
Hayat denen öküzün kuyruðundan tutarlar,
Yaza pahalý derler ilkbaharý satarlar,
Sýðýnacak barýnak kýþ bulamazsýn oðul.

Hangi tablodo var ki? Ora doðru yürünse,
Yediler altý ile bir birine bürünse,
Çarpsak, çýkarsak, bölsek, tüm rakamlar sürünse,
Biri ikiyle çarpsan beþ bulamazsýn oðul.

Ýskelesi kýrýlmýþ bir liman sanacaksýn,
Kör yarasalar gibi geceye konacaksýn,
Devran dönecek o gün babaný anacaksýn,
Hayâl bile kuracak düþ bulamazsýn oðul.

Gönül mürekkebinden, þairin kalemiyle,
Sana nasihat yazdým muhabbetin demiyle,
Çýkarsan sahillere kaptansýz bir gemiyle,
Bir lokma ekmek ile aþ bulamazsýn oðul.

HARUN YILDIRIM

Bu siiri yazdiran degerli ablam
AFET KIRAT a teþekkür ederim