2
Yorum
10
Beğeni
0,0
Puan
617
Okunma
martıların küstüğü bir çöplükte
göz ile
yaşının birbirine uzak düştüğü
çığlığı kesik bir yalnızlık bu
sen bilmezsin
hem sen
nereden bileceksin
kuşların her göç yolunda
kurban diye ardında bıraktığı tüylerin
hafife alınmış ağırlığını
şimdi ben
bıraktığın uçurumdan ruhumu çıkarıp
bir cevizin gövdesine yasladım
yarım bırakılmış ne kadar hayalimiz varsa
tek tek kuruyorum
bir mavinin sonsuz ufkuna
inanmıyor musun
martılar
ve terk ettiği göğe sor
bir de
dilin dönerse
bana.
Şiirin sahibi
Cevap Yaz