1
Yorum
6
Beğeni
0,0
Puan
1061
Okunma
küçük bahçesiyle
müstakil bir evimiz olacaktı
dalga sesine yakın
yeşilden maviye uzanan bir koyun
sakin yamacında
bana kız bebe verecektin
kendine oğlan
böyle sümüklü sümüklü koşturacaklardı
yeşillenen bahçemizde
dört mevsim mutlu olacaktık
ilki de bizim olacaktı baharın
sonu da
sonu mutluluk olan her kapı
açılacaktı ardına kadar.. el ele tutuştukça
boğazımıza kadar biriken ne kadar acı varsa
kusup, zaman denilen mevhumun di li yakan geçmişine
basacaktık kilidi...gözümüzü kırpmadan
sen Sezen dinleyecektin
ben
yaşını yüzdürdüğü kayığı çalıp hisar dibinde
Marmaraya gömecektim gözlerini
Nilgün anısına
ne küçük bir evimiz oldu
çatısı akan
ne yeşilden bahçemiz
ne de hayallerimiz
bir dua kaldı avuçlarımızda
kabulü bekleyen bir kuru dua
öyle soğuk
öyle üşümüş..
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz