Bir yerde ağlayan sensin aslında,
Bir mazlumun yüzü gülene kadar.
Vecizeler bitmez misal faslında,
Sen kendi haddini bilene kadar.

Hakkın rızasına irşadın yetmez,
Bir işin edası niyetle bitmez,
Bütün zenginliğin on para etmez,
Bir dilim ekmeği bölene kadar.

Şu dünyada baki kalan gördük mü?
İnsana insanlık büyük bir yük mü?
Kumsala çizilen bir resmin hükmü,
Dalgalar izini silene kadar.

Güneşin şuası bu nuru yayan,
Her rengin nüansı cismine şayan..
Hangi dağın ardı gözüne ayan,
Makine o dağı delene kadar.

Herkesi bir ayrı müşkül sınıyor,
Kimisi üşüyor, kimi yanıyor..
Her firavun dünya benim sanıyor.
Azrail başına gelene kadar.

YAŞ der; bu ikrarın neresi nihan?
Bir devri – alemin yurdu bu cihan,
Anbean sürüyor bu zor imtihan,
Ta doğduğun günden ölene kadar.

29.03.2017

Mehmet YAŞ