Kalbimi mühürlesem de,
Gönlüme pul olamam ki!
Bazen esip gürlesem de,
Kayada yel olamam ki.

Hiç bitmiyor karakışım,
Kor yığını içim dışım,
Bundandır bu öfke, hışım..
Yansam da kül olamam ki!

Hiç bozmadan trendimi,
Maziye gömdüm kendimi..
Çağlasam da şu bendimi,
Aşan bir sel olamam ki!

Canımı canına kattım,
Mutluluğu sende tattım,
Gözüne bundan mı battım,
Sanrı’na fel olamam ki!

Yazılmadan okunsam da,
Talihimden yakınsam da,
Zülfüyâra dokunsam da,
Sazıma tel olamam ki!

Seni mutlu görmeyince,
Elime el vermeyince,
Ben bu sırrı ermeyince,
Derdine dil olamam ki!

Ben bir divane aşığım,
Sensiz karma karışığım,
Bir küsüm bir barışığım,
Dikensiz gül olamam ki!

YAŞ der; böyle imiş kader,
Hatıralar isyan eder,
Vicdanımın sesi ne der?
Ben sana el olamam ki!
06.04.2021 / Ada

Mehmet YAŞ