0
Yorum
2
Beğeni
5,0
Puan
666
Okunma
kırk bir dedi
ömrüm
ey çilenin tezgahında
günü dokuyan
gün ışığından sarı
geceden kara
umuttan bir parça beyaz
nisandan yağmur
eylülden hüzün
şubattan bir avuç ayaz
kasımpatılardan aşk, kucak dolusu
sahrada cennet olan su
hayat işte bu
her anı umuda kurulmuş pusu
zincirlerimizin komşuluğunda
duvarlarımıza sinen tutsaklık kokusu
gözlerimizde içimizi görecekler korkusu
bir yaşamı tüketiyoruz
kendimizden çok ötede
çırpınıp duruyoruz
nede olsa yaşıyoruz
nefes alıyoruz son kertede
al beni
vur aç bir zenci bedenine
canı acısın bir beyazın
çekik gözlerden bir damla yaş süzülsün
insan ağacının dallarında solgun yapraklar
bende kalmamış, insanım diyecek yüz
son çağın ellerinde, son mevsim
her insan sıfatında yansıyan
aklın evrenine sınırlar çizen güz
ali rıfat arku
28/03/2017
02:10
istanbul
5.0
100% (2)
