yazıklar olsun ki nefsimize bizleri kuruttu
bir noktada tutamadık o çılgın ruhunu
gül çeşnisine koşmaktan kaldık Araf ta
oysa ki kaybedilen bir yanda insanlığımız
diğer yanda da ahretti öteki tarafta

boşa gidecek kısacık bir ömür için
daha çetrefilli bir yalan
birkaç beden de fazla gelen zaman
bu yakışıksız acıya
süslü bir yara da gelip de sizler seçin

çıkar çıkını sürükledi beyninizi
sen dahi göremezsin gafletinizi
bir girdabın içinde sürüklenirken
işte öyle bir şeydi çöküş koşu umuda doğruyken
hicap duygularımız aşındı parça parça göz ucumuzdan ya
her an duraksatıldık kaldık
bir türlü varamadık bizler kızıl elmaya

kısacık bir ömrü gözde neden ki çok büyütürüz
daha ambalajı bile açılmamış entrikalarla
oysa hep bir adım ötede dururken gerçek
hep el sıkışırız bu uygunsuzluğun ipini çeviren iblisle
olur ya belki koparsınız bari hasarsız olsun ki yaşam
kıç üstü düşmekten çok iyidir karanlık ruhlu akşam

bütün çırpınışlarımız da muğlak
Uğur mumcu Gaffar Okan da gitti
ve tümden gayretlerimizin içinde de eritiliriz mutlak
onca faili meçhulleri kimer yağmur gibi yağdırdı
Türk’ün kaderimidir hep de içinden satılmak
yeteri hep cevapsız kalan bir çok soru işareti
dağlardan büyüktür sonsuzluğu kovalayan şahadeti

bölündükçe düşünceler acımız kökten içimize gömülür
bir tek biz mi kaldık sarmak isteyen yaraları
ve yağmurlaşan göz pınarlarını mecrasında tutan
meğer ne çokmuş bir pula değerlerimizi satan
içimi bulandırır da durur bu dönme lağım fareleri

bölün de bir görelim biz bu ihaneti elbette ki çözeriz
kopukluğunuz o inançsız ve frensiz biçiminizde
aklınız fikriniz sizlerin neden ki hep kıçınızda
şunu da çok iyi bilin ki bizler ebette de var olacak tek ezeliz...



(26.03.2017) AZAP...