Kalktı uçtu gönül, ince beli, tatlı dilleri,
Giden gönül benim değil, aşkı benimdir,
Zapdedilmez oldu, dizgin, yanak gülleri,
Gamze bir şekilde onunsa, aşkı benimdir…


Bir hırkanın nasıl örüldüğünü bir düşünün,
Örgünün oluşturulmasında, verilen emek,
İçimde bir sıcaklığı, bir koruyucu gücü var,
Gamzeleriyle, bu örgüyü, ördüm mü demek…


Aşkı ayakta tutan, tek sebep, içteki umuttur,
Duvarda yansıma parçası var, izleri gizledim,
Arayan–soran ben, aşık insan davranışıdır bu,
Göz dolduran tavır-tutumu, nere de özledim…


Falandı, filandı bilmem neydi, düşünceleri var,
Baygın bakışlı başıboş biri bildi, anlatamadım,
Hüznü, çöp öğütücü misali, öğüttü çöp misali,
Kaderi önceden hissetmemiş, katlanamadım…


Bazısı ayla aydınlanır, güneşe yaslanır ısınır,
Gamzelerine döndüm yüzümü, aşkı benimdir,
Artık bıraktım kelimeleri, rüyalarım konuşur,
Taşınmaz ağırlık çökse de omsa, aşkı benimdir…


Veysel Kimene
Sevda Şairi
(Kemal Yenice)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.