Özlem
Yüreğin dilsiz sesidir
Duymaz sevilen
Bir kağıt parçası gibi ya buruşturulup atılırsın
Ya da yok pahasına satılırsın
Sen, sen olmaktan çıkarsın
Nerde akşam, orda sabah
Ayyaşların arasına katılırsın
Evin yolunu bulamazsın
Eğlencesi olursun çocukların
Sızarsın
Sokak köpeklerinin maskarası olursun

Özlem
Uyuşturulmadan ameliyat edilmek gibidir
Acır tüm uzuvların
En çok da yüreğin
Ölmek gibi olsa iyi, ölürsün, biter
Anlatılmaz, yaşanır, yaşadıkça anlar insan
Bin parçaya bölünürsün
Her parçana yüzlerce toplu iğne batar

Aylardan Ocak’tır
Soban için için yanar
Senin de için
Sızım sızım sızlar
Kanar yürek
Ocağın söner
Gözlerinin feri söner
Hastalanırsın

Gecen, gündüzün yoktur
Kafan bozuktur, şuurun da
Saatin ya durmuştur, ya da bozuktur
En hesapsız vakitlerde aramak
Sesini duymak
Görmek istersin
Çok sevmişsindir
Özlem, değerli olana duyulur

Özlem
Adliye koridorlarına benzer
Soğuktur, üşütür
Ayaklarının üzerinde duramazsın
Bir yaprak misali savrulur durursun

Hele bir de arar, sorarsa sevilen
Hele bir de çıkıp gelirse ansızın
Hele bir de ‘ Seni çok seviyorum
Seni çok özledim.’ derse
Değmen gamlı yaslı gönüle
Bayramın olur, bayramın!
İşte mutluluk budur!

Hayatımın belki de son çeyreği
Beni bende tüketmeden
Koşarak, doludizgin gelmeli
Görmeli, sevmeli
Bitmeli bu özlem, bitmeli…


Vecdi Murat SOYDAN
(Yaşanmamış Aşkların Şairi)
26 Ocak 2013- Saat: 23.15-Isparta