Mecalsiz gülüşüm görse de zoru
Bahara taşınan kuşlar gibiyim
İçime yerleşen ateşle, koru
Yüreğe saklayan ruha yerliyim


Varlığım gölgeme bazen ömrüme
Gam keder yığarak sokar böğrüme
Binlerce sükûtu alıp emrime
Arzın deryasına yığan milliyim


Bugünler benimle olsa da yorgun
Yarına gizlice ediyor vurgun
Her şeyden vazgeçip çimene, durgun
Uzanmak isteyen hüzün ehliyim


Gözüme reva mı çöl fırtınası
Varolan umudum gönül aynası
Ödülü bir tutam kızıl kınası
Peygamber çiçeği kadar hisliyim


Velâkin arada dalıyor bakış
Sefil arzulara işliyor nakış
Bilmem ki takdiri yaz mı, karakış
Döngüde duygular özde demliyim


Kelamı değersiz ’dil’den anlamam
Vefaya ar gelen ’hâl’den anlamam
Hülâsa zor gelen ’kal’den anlamam
Benimle çekişen bana ekliyim

Çarmıha gerilen İsa şekliyim...


Nezahat YILDIZ KAYA

Teşekkürlerim kalem ehline, güzel dizelere...

Son menzilde yorulmuş iki kapılı yolum
Bir hazana vurulmuş hem sağım hem de solum
Ayaklarım sürülmüş bağlanmış elim kolum
Akıl yok’a sürgünde ben bir var’a deliyim

Aşkar__