Sen gittin gideli düzce karanlık
Dereler akmıyor bilesin abim
Umutlar tükendi yollar karmaşık
dereler akmıyor bilesin abim

Benzemezdin sen başkalarına
Aklımdasın abim gözyaşlarımda
Sensiz kaldı düzce sokakları da
Umudu tükettik bilesin abim

Koyamam kimseyi senin yerine
Sevgini gömdüm ben inan derine
Hak vaki olunca bende yanına
Koşarak gelirim bilesin abim

Saniye Uzun


Düzce
İnsan hayran oluyor görüverse bir anlık
Dereleri,çayları coşkun,berrak ve temiz
Göllerinde balıklar oynaşıyor,pek leziz
Bir yanında deniz var,diğer yanı ormanlık
İnsan hayran oluyor görüverse bir anlık
İlkbaharda yemyeşil,dağ-bayır mis kokuyor
Gelinlikler içinde dünya güzeli Düzce
Eşi yok yeryüzünde,dört mevsiminde bizce
Şakır şakır yağmur var,fırtınalar kopuyor
İlkbaharda yemyeşil,dağ-bayır mis kokuyor
İnsanı Düzceli’dir, benzemez başkasına
İnançlıdır,dürüsttür,harbi delikanlıdır
Düğününde coşkulu,harpte soğukkanlıdır
Bir davaya baş koysa; hiç bakmaz arkasına
İnsanı Düzceli’dir,benzemez başkasına
16.03.1999 Düzce
AKLIMDASIN (Sayfa 46)
Şuayip Albayrak




NOT : ABİMİN ŞİİRİNE NAZİRE