0
Yorum
2
Beğeni
0,0
Puan
631
Okunma
Alıkonulmuş güneşin kızgın bakışlarıyla,
Çöl fırtınası misaliyle,
Göz kapaklarım kızıllığa açıldı,
Göz bebeklerim; çil yavruları gibi,
Umut kokan misketler gibi,
Karanlığa saçıldı.
Ay, bulutların arasından yutkundu,
Beğenmedi örtündü.
Bir kaç damla, yağmaya yeltendi,
Kuru kan tükürüyordu sokaklar,
Şiiri kargalar yazıyor,
Kırlangıçlar okuyordu,
Bülbüller tarafından bir başka bahara erteleniyordu.
Karartı, duman tükürüyordu binalar,
Ay, yutkunup yutkunup, saklanıyordu,
Kubbe, ıslak ıslak öksürüyordu,
Göz kapaklarım tuzdan örtülmüyordu,
Ölü doğmuştu, göz bebeklerim...
Sürüklüyor...
Tükürüyordu boşluğa insanı, dünyalar!
