Bilemezsin kaç gülü soldu bağımın,
hazan rüzgarı kaç dalımı kırdı, bilemezsin ki.
bilemezsin ,yıkıldı virânesi gönül yuvamın.
kocasinan olsan da öremezsin ki...

belkide bilmeyip ,bilemeyip ümitleri aldın kucagımdan,
baktım arkasından kal diyemedim ,gururumdan.
yaralı bıraktın öldürüp kurtarmadın şu acı hayattan,
lokman olma istemem , vazgeçtiğimi bilemezsin ki...

gidiyorsun ya artık dönüşün olmayacak,
bu yalnızlık bana dost o dünyan sana zindan olacak.
içimi kemiren aşkın gönden güne kaybolacak,
seni çölde su arar gibi aradığımı göremezsin ki...

söyleyemediğim ne ahlar kaldı dilimde,
durmadı kalemim dertleşti kağıtla yüz yüze.
aşkımızı konuşan şairlik kalemim yine elimde,
seni mısralara nasıl anlatığımı bilemezsin ki...

sensiz neler çekti mecnunun çöllerde,
serap oldun gittin gözümden,bilemezsin ki.
kurttum ,maskara oldum dillerde ,
gönlüm tutuştu aşkının lehibinden ,göremezsin ki...

senden sonra gündüzüm geceye döndü,
gönlümde yanan aşkın ateşi söndü.
bu gönül her daim yas tutar oldu,
sensiz ne telkinler işittim ,duyamazsın ki...

bıktım müzeyf aşklardan artık yoruldum,
merak etme yâr ,aradığımı onda buldum .
ilahi şaraptan birdamla kalbe kondurdum,
sen o ilahi aşkı ,bilemezsin ki ve bilemeyeceksin ki..!
AŞKIMA VESSELAM ’dan
’’aşk ne ?
diye sorma! cevabı kalbinde kitlidir,
aşkı öyle uzaklarda arama ! kalbinde doğuştan gizlidir’’