Ey gönül...
Neden bu kadar
Acınacak durumdasın, gamlısın
Hangi vefalı dost için şehnaz olan hazansın
Fani dünya içinde varlığı olmayan, yorganı bulunmayan hicransın
Her gece aklını yitirmişlerle bir aradasın, sana nazar edenler adına ne sefil bir niyazsın

Hiç...
İhtimal vermez
Hemde inanmazsın
Ateşler yakar yüreği hala uyanmazsın
Mesut, bahtiyar olduktan sonra yananı hiç anlamazsın
Tapındığın tutkular çöker beklemediğin zamanda vakit geçmiştir ağlasan da duymazsın

Derd-i firakın...
İle bir hoş oldum, düştüm mey’e
Ararım, sorarım, hayale dalar, bakarım ney’e
Her nefes, her ritm, her hassasiyet nail olmalıdır ümitlerine
Ben güzel nazar etmeyince, öğrenmeyince, namert olurum hakikatlere
Yüreğim sürgündür hasrete, firkate, meftun olduğu değere, tutku değil, arzu değil, ömür kitabı şan, şöhret için değil, nail olmaktır sevdiğine

Mustafa Cilasun