Binamaz...
Olduğum için
Hiç yüzüme bakmazsın
Bir gün olsun kapımı dahi çalmazsın
Ölüm döşeğinde yatarım fakat sen hiç umursamazsın
Peki, neden benim insan olduğumu, tercih hakkımın bulunduğunu kendine sormazsın
Niçin sen beni yaratandan önce yargılarsın, hak ve hukukumu hiçe sayarak Müslümanlık taslarsın

Kabe’den...
Maksat, kul olmaktır yare
Taş ve duvarlara tapınmak niye
Hızır mı imdadına yetişecek, sor akıl kimde
Beyhude yere, cahil halinle, seni esir eden kimselere güvenme
Şah damarından daha yakın olan kimdir sual eyle, gündelik işlerinde zikrettiğini düşün, muhakeme et, kulluğun kime

Sevda...
Koruna çok güvenme
Tutuşacak olursan eğer yerinme
Ruhunu, aklını, vicdanını viran eyleme
Her ne yapar veya inanırsan inan mizandan geçme
Gönlün yandıkça harı heves, heva olmasın, aşk seni hakka yakınlaştırsın, nefsine aman verme

Neden...
İnsanı dışlarsın
Hiç dinlemeden yargılarsın
İçiyor diye her türlü hakareti yaparsın
Hayvana gösterdiğin hassasiyeti ondan saklarsın
Aklı, vicdanı, ruhu olan kimdir, hiç kendine sormaz mısın
Onu yargılayacak, hesap soracak olan Allah’ın, sabrını araştırmaz mısın
Ecel vaktine kadar hidayete açıktır, imkan vardır, gayret asıldır, cefa ve fedakarlık insan olana yakışandır, anlamaz mısın

Mustafa Cilasun