Fatih’in İstanbul’u fethin den bir yaş öncesi
Tam bak şimdi şu an da acı ile ağlar annesi
Altın kaşıkla doğmadı bebelerden hiç birisi

Göğe ses verirken mavi mavi tutuşturdular
On sekiz yaşın da Millete vekillik sundular
Bir kuşlar kaldıydı bize onları da vurdular


Biz ki toprakta karıncalar gibi yaşarız

Boş ver sen hep şaşarız
Bir gider bin geliriz
Demiri köz ederiz
Sılayı göz ederiz

Ömrünce bir olsun hiç yokluk gördün mü onu de



"Fatih’in İstanbul’u fethettiği yaştasın" kal
Baban Memed Kabataş iskelesin de hamal
Öğrencisin ama
Akşemseddin’i mumla arasan bulamazsın..
Körüklü bir otobüsün için de tıklım tıkış
Seçilip yerleştirmeli o sınav yolundasın


Biz ki nice bentleri nehir gibi aşarız

Boş ver sen o sözleri
Onurdur elde kalan
Bize ar gelir yalan
Ecele korku salan

Ömrünce bir defa ölür insan duruşun ne onu de



Napolyonu delilik yaktı
Büyük İskenderi ibnelik yıktı
Muhteşem Süleyman’ın tahtına çoban Sülo çıktı
Bu memlekette Fatih’in İstanbul’u fethettiği yaşta
Sırrım gibi delikanlılara emperyalizm kurşun sıktı
Fatih’in yaşına ermeden niceleri idam sehpasına çıktı


Biz ki fırtınalı denizlerin çocuklarıyız

Boş ver sen şehr-i İstanbul
Bize dar gelir o hayal
Yüreğinden aşk’ı sal
Sen ana gönlünü al

Ömrünce aşk ile bi yüreği fethettin mi onu de
Gerisi maval...