Sana dair resimleri unutuyorum
Tek tek bırakıyorum
Aklımın uçundaki limandan
Mavinin yalnız gökte değil
Sonsuz bir bakışta olduğunu
Umursamadan
Unutuyorum seni
Bir parkta oturmuştuk ya çay içmiştik
Sen sigaranı yaktın , derin bir nefes
Küçük bir bulut oldu güneşin önünde
Korktum bir daha göremeyeceğim diğe
Artık o parka uğramadan
Unutuyorum seni
Önceleri çoçuktuk
Gülen yüzlerimiz
Vakti gelmiş okula gitmenin
Büyüdük biz
Gözlerimiz yorgun
İçimizde ikinci bir insan var sanki
Acaba özlermi bizi
Çok geç acıyı sen söyle
Unutuyorum seni
Bir yeşil kumaş , yumuşacık
Nasılda dururdu teninde
İçin için yakardı beni
Söylediklerimden değil
Söylemediklerimden
Utanıyorum
Unutuyorum seni
Ellerin ve parmakların
Saklardın
Süt beyazı ellerin
Göğe uzanırdı ayışığını tutar gibi
Bir ışık haznesi
Yıldızlar kalır bana
Belki senden değil Eda sından dünyanın
Çok geç olmadan
Unutuyorum seni
Koyu bir karanlık ,soğuk bir oda
Perdelerim kapalı
Son bir kez baktım sana
Aklımdaki hülya da
Tesir etmez artık
Ölüm yada yaşam bana
Gidiyorum sabaha
Unutuyorum seni ...

15.3.2017 A Özgür Egemenler