Her yeni bir güne, başka ağlıyorduk
Güneşi kendi ellerimizle sıvamıştık, gök kubbeye,
Gök meclisi göç edince, gölgelere
Kabuk bağlar dediler, yaralarımız
Doyuyorduk bu sözlere, özlem duyarak,
Mavi yüzlerden dökülen pembe sözcüklere,
Zorumuza gidiyordu
Hesapsızca ağlamak...

Güneşi avuçlarımıza doğuracak
Mavi bir yüzdü düşlediğimiz
Bilemedik entel sevmeleri
İki göz, iki çeşme oluşumuz
Yüreğimize düşen, ateşlerdendi..

Oysa ki kader, anlımıza çoktan yazılmıştı
Ne güneşi avuçlarımıza koydular
Nede bulutları silebildiler, göğümüzden
Tam heybemizi almış çıkacaktık,
Gök kubbe çöküyordu üstümüze...

Ahh,
Anamın ak sütü
Vah,
Anlımın, kara yazısı
Hayat bizi böyle sevmişti.

Dünya acımasız yıkılsada, üzerimize
Güneşin sıcak yüzü,
Bir gün düşecekti gönüllerimize,
Ama, düşmedi.
----------------------------Olmadı..