’Dermân arardım derdime derdim bana dermân imiş’
Niyazı-i Mısri


Derttir ki kalp sızına sızıp merhem olacak
Derttir ki derman olup ruha huzur salacak
Sarılıp sol yanına hakkı kaim kılacak
Tüketiyorsa şayet gama düşürüp her an
Dert değil ağrazındır cana vermeyen aman

Söz verdik şanı büyük, Allah’a kul olmaya
Sasaran yaprak gibi derdi ile solmaya
O’nun için yaşayıp O’nun için ölmeye
Madem ki her canlıya mutlaka uğrayacak
Uğranda can vermeyi bu can şeref sayacak

Tövbemize bilirim tövbe gerekir ama
Umudumuzu kırıp düşürmeyelim gama
Dualarla duralım boynu bükük kıyama
Şerre dair ne varsa şakağından vuralım
Gel, ey gönül seninle dost bağına varalım

Önce elindekini alıp düşürür aha
Hamd olsun; geceyi, eriştirip sabaha,
Kulu sevindirmeyi murad eden Allah’a
Nefis denen zalime bırakma ki yuları
Şaha kalkıp da iman aşırsın korkuları

Kefenlenip gidene bakarak al da ibret
Başına gelenlere takdir deyerek sabret
Alın yeri öperken yüreğinle secde et
Teslim ol seni senden daha iyi bilene
Sen bir adım gidince on adımla gelene

Derttir ki zuhur edip gönlü düşüren dile
Seherde yanık öten, bülbül eyleyen güle
Ruha işler nakşolup Hakk olur tüm gaile
Kolay mı serden geçip hiçlik kefeni biçmek
Dikenini gül bilip varıp buradan göçmek
Aşktır ki yâr elinden ağu sunulsa içmek

11 Mart 2017