“Jan Berken’e Sevgilerimle”

Ey gül yüzlü çocuk,
Bakışları bayram çocuk,
Resmine bakarken ilk günden beri,
Titriyor ellerim kalem tutmuyor,
Gitmiyor parmaklarım tuşlara,
Annen baban acınla kıvranırken,
Seninle ey güzel çocuk ben de öldüm,
Kâhta toprağına seninle gömüldüm...

Gül yüzlü çocuk uzaktan tanırım babanı,
O güzel insanı uzaktan tanırım,
Ben ki ölümü gördüm ölüme inanırım,
Ölümüne inanamıyorum çocuk,
Bu kadar erken yolculuk,
Yakıştı mı sana gonca can,
Yakıştı mı gözleri mercan,
Ağlamadı mı bağrına basan toprak…

Ey şirin güzel çocuk,
İpini koparmış dörtnala kalkmış ölüm,
Gelip seni mi buldu güzel gülüm,
Seni mi buldu ak kefen,
Kanla yoğrulmuş Kâhta toprağı,
Doymadı mı gonca güllere,
Bağrını açar hala gencecik ölümlere,
Ben öldüm çocuk seninle ben de öldüm...


Bahtı karartılmış Kâhta’m,
Kâhta’mın talihsiz şirin çocuğu,
Gelip seni buldu yıkılan duvar,
Ey güzel çocuk bin kere oy aman!
Ey güzel çocuk bin kere oy havar!
Çocuklara ölüm neden var!
Neden gençlere ölüm var!
Yüreğimde kar boran fırtına var…