Ruhumu acıyla kuşatan mevlâ
Aşka rahmetinden gözyaşı verdi
Aşk ile doğanı yaşatan mevlâ
Gönlümü gözünün yaşına serdi


Her cana verilen tek bir ömürse
Açılır göz gönül Hak ömür birse
Hak sırrına eren yüzünü görse
Gözünü özünün eşine serdi


Ey fani, dünyanın malına tapma
Altın gümüş para puluna tapma
Enel Hak diyenin yolundan sapma
Hak sırrı erenin düşüne serdi


Pervanenin aşkla ateşte aklı
Aşkın tüm ateşi felekte saklı
Kavuşup el ele seven de haklı
Yıldızları elin beşine serdi



Sallanıp şu âlem yıkılsa bir bir
Çözülse tüm sırlar dökülse bir bir
Yıldızlar yerinden sökülse bir bir
Hak ışığı kendi başına serdi


Aktaş canlar bir gün uçar da gider
Can canâna kanat açar da gider
Canân yoksa bu can bu teni n’eder
İsmini cisminin taşına serdi


Şaban AKTAŞ
07.03.2017 - 17 37




NESNEDE DEVRANI GÖRDÜĞÜMDE BEN



Nesnede devranı gördüğümde ben
Ölüm kaygusunu attım üstümden
Bir yanım geceyse bir yanım gündüz
Beden beden sönüp yanıyor evren


Çarkıfelek bir an durmak bilmiyor
İşin sana bana sormak bilmiyor
Aklını nafile yormak bilmiyor
Kendi bildiğince dönüyor evren



Her kim doğru yoldan çıkar da gider
Âlemin yerine çıkarın güder
Hak deyip de türlü haksızlık eder
Onun tepesine biniyor evren!


Aktaş’ım sırrını herkese deme
Kötü ile aynı keseden yeme
Aşkı ile ver kâlbin Rabb-ül Âleme
Kâ(l)bini dinliyor, deniyor evren!





Şaban AKTAŞ
05.03.2017