Günümmü deli, ben mi
Bilemedim,
Önce,
Ellerin geldi aklıma,
İnce ve narin,
Kurdum çilingiri,
Bir dilim kavun,
En beyazından peynir,
Kim olsa keyiflenir.

Birde boynunu uzatmazmısın,
Oralardan,
Öpüver diye,
Öperim tabii,
Öpmem mi,
Günümmü deli ben mi.

Sonra ayaklarını çağırdım,
Ellerinin ardından,
Küçük, sevimli ayaklarını,
Kaçıncı dubleydi unuttum,
Gözlerin gözlerime asıldı kaldı.

Bir sigara yaktım,
Senmiydin ağlatan, duman mı,
Ne farkeder ulan,
Seni düşündüm ağladım.

Ağzıma bir parça peynir attım,
Gelmez mi bu sefer de aklıma,
Konuşurken kıvrılan,
Yemek yerken büzülen,
Ve hep gülümseyen dudakların,
Yuh dedim kendi kendime,
Öptüm kadehi,
Seni öpercesine.

Günüm mü deli, ben mi
Bilemedim,
Bu kaçıncı bilinmezim,
Onuda bilemedim.

Şişeler boşaldı,
Kalktım kadehin başından,
Bir martı aradım,
Burası bozkır, martı ne gezer,
Sana,
Kara kargayla selam yolladım.

Günüm mü deli, ben mi
Anlayamadım..

2007-Ankara

Esel Arslan