Korkularımı damıtmaya çalışıyorum dipsiz imbiklerde,
Sürgit devinimlerle düşlerim birlikte düşüyor, tortulu,
Kapkara bir kuş sürüsü didikliyor aklaşan saçlarımı,
Artık sorma bana neler yaşayıp neler hissettiğimi.

Hiç büyütemediğim içimdeki çocuğu öpeceğim yeniden,
Yitik gençliğimin ortalamasını almayı becerebilirmiyim?
Bir yetişkin ve bir çocuk matematiğinden,
Unuttuğum gençliğimi ortaya çıkarabilirmiyim?

Bir çocuk yüreğiyle, ak saçlarımı yüzüne sereyim mi?
İstermisin o masum ve saf gülümsemeleri,
Ama kimselere söylememelisin ölen anam bile bilmesin,
Bu koca gövdede bir çocuğun gülümsediğini.

Aklımın kapısı kilitli kalmış, anahtar duygu ülkesinde,
Korkularımı damıtmaya çalışmam bu yüzden,
Dipsiz imbikleri etimle kapatmaya boşuna çabalıyorum,
Süzülmüyor lök gibi düşüyor bütün birikmiş anılar.

Dönüp dönüp gözlerini arıyorum özlemin derin kuyularında,
Başarmam gereken zamanlardayım, geç kalmak ölüm çağrısı,
Korkularımı koynunda yıkama telaşındayım ve aceleciyim,
Yardım et, sokul bana, içimdeki çocuğu birlikte büyütelim.


Esel Arslan
2008- Nisan