3
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1093
Okunma
Ölüme yakın,
Bir kez daha yeşile uzanır yaprak.
Soluk yorgun, soluk yetersiz,
Dal-ından aldığı öz su,
Abıhayat-tan uzak.
Ölüm öncesi,
Tezattır,sarıya dönen safran yeşili,
Esen rüzgara ad konulur, Azrail.
Yere düşmeyi bekler,
Gökyüzüne bakarak.
Ayırmaksızın tüm canlıları, bize,
Tanrısal üçleme,
Doğma, büyüme, ölme.
Niye özlem de verir yargının erk-i
Yaşama dert katarak.
Ölümüne yakın,
Bir kez daha yeşile uzandı yaprak.
Teninde acır safran yeşili,
Buruk bir gülüş, çizgilerinde,
Toprağa düştü, unutulacak.
İST. 23.04.08
Cevap Yaz