Bazen gözlerinizin bana
Hüzünle baktığını hayal ediyordum,
Sakin iri mavi gözleriniz bana
Bazen sevgiyle bakıyordu;

Üstünde sesin duraksadığı
Ve altında kıpraşan itiraftan
Hayrete düşüp kalan bu kelimeleri
Dinlediğinizi hayal ediyordum.

Ellerimin içine narin elleriniz
Biçilmiş iki çiçek gibi düşüyordu,
Ve yollarda adımlarımız,
Birbirine yakın izler çiziyordu.

Sarhoşlukta ne de ateşim olduğunda,
Bu mutluluğa kavuşmamı, ağzımın
Hafifçe dudaklarınıza dokunmasını,
Hayal etmeye cesaret edemedim.

Bazen gözlerinizin bana
Sevgiyle baktığını hayal ettim,
Sakin iri mavi gözleriniz bana
Üzgün üzgün bakıyordu.

Auguste Angellier (1848-1911)

Şiirin aslı:

Rêves

J’ai rêvé parfois que vos yeux
Me regardaient avec tristesse,
Que vos grands yeux bleus sérieux
Me regardaient avec tendresse ;

J’ai rêvé que vous écoutiez
Ces mots sur qui la voix hésite,
Et qui s’arrêtent effrayés
De l’aveu qui sous eux palpite ;

Que, dans mes mains, vos fines mains
Tombaient comme deux fleurs fauchées,
Et que nos pas, dans les chemins,
Laissaient leurs traces rapprochées.

Mais je n’ai pas osé rêver,
Dans les ivresses ni les fièvres,
Que ce bonheur pût m’arriver
Que ma bouche effleurât vos lèvres.

J’ai rêvé parfois que vos yeux
Me regardaient avec tendresse,
Que vos grands yeux bleus sérieux
Me regardaient avec tristesse.

Auguste Angellier (1848-1911)